“Zodat u geworteld en gegrondvest blijft in de Liefde.” Ef. 3:17

Een tijd geleden had iemand een keer iets van mij nodig dat ik hem niet kon geven. Hoewel de vraag, of eigenlijk de aankondiging, een hele gewone was, had ik er niet de ruimte en de energie voor. De vraag was echter zo gewoon, dat er geen rekening gehouden werd met de mogelijkheid dat ik er niet in mee zou gaan. Er werd van alles in mij wakker, want iets in mij voelde zich in het nauw gedreven. Een ervaring die ik als jongste in mijn gezin van herkomst vaak gehad heb en waarin ik toen niet gezien en erkend ben. Ik heb me toen alleen gevoeld. De situaties waren vaak maar klein en onbetekenend. Alleen het gebrek aan erkenning, maakte dat ik er niet goed mee om leerde gaan en steeds opnieuw over mijn grenzen liet walsen. Ik moest immers gewoon even niet zeuren.

In mijn proces nu, waarin ik leer om te luisteren naar wat er in mij leeft en dat leer serieus te nemen, kwam ik op het punt dat ik mijn grens serieus wilde nemen. Dat voelde heel erg goed en in verbinding met mezelf. Uit alle macht heb ik geprobeerd wijs te zijn door mijn grens aan te geven en het overleg te zoeken, met de bedoeling elkaar in het midden te vinden. Maar mijn poging explodeerde recht in mijn gezicht, want mijn welgemeende goede poging voelde zeer grensoverschrijdend voor de ander. Mijn intenties waren goed. Maar het feit dat er oud zeer wakker werd, waar ik mij maar matig van bewust was, maakte dat mijn poging tot samenwerking mislukte en heel anders overkwam.

Later vroeg iemand me wat ik gedaan had, als ik niet wijs had proberen te zijn, maar Liefdevol had willen zijn. Die vraag zette mij stil…heel stil. Ik had namelijk vooral gezorgd voor mezelf en dat geprobeerd goed te doen. Daarin was weinig ruimte voor de ander. Door vanuit mijn beknelde gevoel de grens terug te duwen, beknelde ik de ander. Dat was wel een goede poging tot zelfzorg, maar niet liefdevol. Liefde zorgt namelijk voor beide personen.

De nieuwe vraag maakte voor mij in één klap duidelijk hoe ik beter had kunnen reageren. In dit geval had ik mijn medeleven kunnen uiten naar de ander en mezelf uit de situatie kunnen terugtrekken. Zo had de ander gekregen wat hij nodig had en had ik mijn grens nog steeds serieus genomen. Dat was liefdevol voor zowel de ander als mezelf geweest.

Ik hoop de komende tijd vaker, wanneer mijn grenzen in beeld komen, de vraag te kunnen stellen wat een liefdevolle reactie is, want in de Liefde schuilt de echte wijsheid. Ik wil graag wortelen in de Liefde! Benieuwd naar jouw ervaringen als het gaat over het omgaan met je grenzen!